Dom Dawida otrzymał obietnicę Jahwe i była to rodzina, która otrzymała spuściznę Jahwe. Byli oni początkowo jednym z plemion Izraela i należeli do wybranych. W owym czasie Jahwe objął Izraelitów prawem stanowiącym o otrzymaniu Jego dziedzictwa przez wszystkich Żydów należących do domu Dawida i w nim urodzonych. Po stokroć je otrzymają i będą uznani za pierworodnych. Wówczas byli oni najbardziej znamienitymi pośród wszystkich Izraelitów – mieli najwyższą pozycję pośród wszystkich rodzin Izraela.
Służyli bezpośrednio Jahwe w świątyni, nosząc stroje kapłańskie i korony. Nazywał ich naówczas swymi wiernymi i świętymi sługami, a oni zyskali szacunek wszystkich innych plemion Izraela. Zatem w czasie, gdy zwracano się do nich z szacunkiem, tytułując panie – było to dzieło Jahwe w Wieku Prawa. Dziś nadal służą Jahwe w ten sposób w świątyni, a więc na zawsze pozostaną królami wyznaczonymi przez Jahwe. Nikt nie może odebrać im korony ani zmienić ich służby, ponieważ od samego początku należą do domu Dawida; tym właśnie obdarzył ich Jahwe. Powodem, dla którego nie należycie do domu Dawida jest fakt, że nie pochodzicie z Izraela, tylko należycie do domu spoza Izraela. Ponadto w waszej naturze nie jest wielbienie Jahwe, tylko stawianie Mu oporu, gdyż nie macie tej samej tożsamości co ci, którzy pochodzą z domu Dawida i nie jesteście tymi, którzy otrzymają Moje dziedzictwo. W szczególności nie jesteście tymi, którzy otrzymają je po stokroć.
W owych czasach w Izraelu było wiele domów i wiele różnych plemion, ale wszyscy byli wybranymi. Jednak tym, co odróżnia Izrael od innych krajów jest kategoryzowanie ludzi, różnicowanie ich pozycji względem Jahwe i określanie ich sytuacji osobistej na podstawie przynależności do określonego plemienia. W krajach innych niż Izrael ludzie nie mogą tak po prostu niezobowiązująco określać się jako ci, którzy - należą do domu Dawida, Jakuba czy Mojżesza. Byłoby to sprzeczne z faktami – nazwy[a] plemion Izraela nie mogą być przygodnie nadużywane w innych krajach. Ludzie często nadużywają imion Dawida, Abrahama, Ezawa i innych lub mówią „Zaakceptowaliśmy Boga, więc należymy do domu Jakuba”. Słowa takie są niczym innym jak bezpodstawnym rozumowaniem człowieka i nie pochodzą one ani bezpośrednio od Jahwe, ani nie są pochodną Moich myśli. To nonsensowność człowieka w czystej postaci! Tak jak mówca, który myli dobro i zło, ludzie bezpodstawnie uważają się za potomków Dawida lub członków rodziny Jakuba, wierząc, że są tego warci. Czyżby ludzie nie wiedzieli, że ci, którzy należą do domu Dawida zostali dawno temu wyznaczeni przez Jahwe i to nie Dawid sam mianował się królem? Jednakże jest wielu, którzy bezwstydnie twierdzą, że są potomkami domu Dawida – ludzie są takimi ignorantami! Prawdą jest, że kwestie dotyczące Izraela nie mają nic wspólnego z osobami niemającymi pochodzenia żydowskiego – są to dwie różne sprawy, zupełnie ze sobą niezwiązane. Sprawy dotyczące Izraela mogą być omawiane jedynie w kontekście narodu Izraela, a narody nieżydowskie – nie mają w nich swojego udziału, a dzieło realizowane obecnie pośród nich nie ma nic wspólnego z narodem Izraela. To co się mówi o narodach nieżydowskich jest determinowane przez to co właśnie mówię, a dzieło zrealizowane w Izraelu nie może służyć za wzorzec dzieła pośród nich wykonywanego. Czyż nie oznaczałoby to, że Bóg jest nazbyt głupi, nazbyt konserwatywny? Dopiero, gdy dzieło zacznie rozprzestrzeniać się pośród narodów nieżydowskich, to co się o nich mówi lub ich przeznaczenie zostanie ujawnione, a słowa wypowiadane przez ludzi w przeszłości: „Jesteśmy potomkami Dawida” lub „Jezus jest synem Dawida” staną jeszcze bardziej absurdalne. Moje dzieło jest kategoryzowane. Nie nazwałbym jelenia koniem; dzieło jest raczej różnicowane zgodnie ze swoim porządkiem.
z książki „Słowo ukazuje się w ciele”
Przypisy:
[a]. Tekst źródłowy pomija „nazwy (imiona)”.
0 Komentarze