U większości ludzi istotą wiary w Boga jest następujące przekonanie religijne: Nie są oni w stanie kochać Boga i mogą tylko podążać za Bogiem jak robot, nie mogąc prawdziwie tęsknić do Niego lub Go adorować. Idą tylko za Nim po cichu. Wielu ludzi wierzy w Boga, ale niewielu jest tych, którzy Go kochają; czczą oni Boga tylko dlatego, że boją się katastrofy, albo podziwiają Boga, ponieważ jest On wielki i potężny - ale w ich czci i podziwie nie ma miłości ani prawdziwej tęsknoty.
W swoich doświadczeniach szukają elementów prawdy lub innych nieistotnych tajemnic. Większość ludzi tylko podąża, łowi w mętnych wodach jedynie po to, aby otrzymać błogosławieństwa; nie szukają prawdy ani nie są prawdziwie posłuszni Bogu, aby otrzymać Boże błogosławieństwa. Życie wszystkich ludzi wierzących w Boga w ten sposób jest bez znaczenia, nie ma wartości. Są w nim jedynie ich osobiste rozważania i pogoń. Oni nie wierzą w Boga, aby Go kochać, ale po to, aby otrzymać błogosławieństwo. Wielu ludzi postępuje tak, jak im się podoba, robią, co chcą, i nigdy nie biorą pod uwagę tego, czym Bóg jest zainteresowany ani tego, czy to, co robią, jest zgodne z Jego wolą. Tacy ludzie nie mogą nawet osiągnąć prawdziwej wiary, nie mówiąc już o miłości Boga. Boska substancja nie jest po prostu po to, aby człowiek w nią wierzył. Jest także dla człowieka po to, aby ją kochać. Wielu jednak z tych, którzy wierzą w Boga, nie jest w stanie odkryć tego "sekretu". Ludzie nie mają śmiałości kochać Boga ani też nie próbują Go kochać. Nigdy nie odkryli, że w Bogu jest tyle rzeczy godnych miłości, nigdy nie odkryli, że Bóg jest Bogiem, który kocha człowieka, i że On jest Bogiem, który jest dla człowieka po to, aby Go kochać. Piękno Boga wyraża się w Jego dziele: tylko wtedy, gdy ludzie doświadczają Jego dzieła, mogą odkryć Jego piękno, tylko w ich rzeczywistych doświadczeniach, mogą oni docenić Jego piękno, a bez doświadczania i postrzegania w realnym życiu nikt nie może docenić piękna Boga. Można Go kochać za tak wiele rzeczy, ale bez prawdziwego zaangażowania w relację z Nim ludzie nie są w stanie dokonać tego odkrycia. To znaczy, że gdyby Bóg nie stał się ciałem, ludzie nie byliby zdolni wejść z Nim w relację, a gdyby nie byli w stanie rzeczywiście wejść z Nim w relację, nie byliby również w stanie doświadczyć Jego dzieła – a więc ich miłość do Boga byłaby skażona wielkim fałszem i wyobrażeniami. Miłość do Boga w niebie nie jest tak realna, jak miłość do Boga na ziemi, bowiem ludzkie poznanie Boga w niebie jest zbudowane na ich wyobrażeniach, a nie na tym, co zobaczyli na własne oczy i czego osobiście doświadczyli. Kiedy Bóg przychodzi na ziemię, ludzie mogą zobaczyć Jego rzeczywiste uczynki oraz Jego piękno i mogą zobaczyć całe Jego praktyczne i normalne usposobienie, a wszystko to jest tysiące razy realniejsze niż wiedza o Bogu w niebie. Bez względu na to, jak bardzo ludzie kochają Boga w niebie, nie ma w tej miłości nic prawdziwego i pełna jest ona ludzkich wyobrażeń. Bez względu na to, jak niewielka jest ich miłość do Boga na ziemi, ta miłość jest prawdziwa; nawet jeśli jest jej tylko trochę, wciąż jest prawdziwa. Bóg sprawia, że ludzie poznają Go poprzez prawdziwą pracę, a dzięki tej wiedzy zyskuje On ich miłość. To tak jak z Piotrem: gdyby nie żył z Jezusem, nie mógłby Go adorować. Tak samo jego lojalność wobec Jezusa zbudowana była na jego relacji z Nim samym. Aby sprawić, że człowiek Go pokocha, Bóg przyszedł do człowieka i żyje razem z człowiekiem, a wszystko to, co za Jego sprawą człowiek widzi i doświadcza, jest rzeczywistością Boga.Bóg wykorzystuje rzeczywistość i nadejście faktów, aby uczynić ludzi doskonałymi; Słowa Boże dokonują części Jego udoskonalenia ludzi, a jest to dzieło przewodnictwa i otwarcia drogi. Co oznacza, że w Bożych słowach musisz znaleźć ścieżkę praktyki i musisz znaleźć wiedzę o wizjach. Poprzez zrozumienie tych rzeczy, człowiek zdobędzie ścieżkę oraz wizje w praktyce i będzie mógł doznać oświecenia słowami Boga. Będzie mógł pojąć, że te rzeczy pochodzą od Boga i będzie w stanie wiele rozeznać. Po uzyskaniu zrozumienia ludzie muszą natychmiast wejść w tę rzeczywistość i muszą używać słów Boga, aby zadowolić Go w swym realnym życiu. Bóg cię poprowadzi we wszystkim i wskaże ci ścieżkę praktyki. Sprawi, że poczujesz, że jest On taki piękny. Pozwoli ci zobaczyć, że każdy etap Bożej pracy w tobie jest po to, aby uczynić cię doskonałym. Jeśli chcesz zobaczyć Bożą miłość, jeśli chcesz naprawdę doświadczyć Bożej miłości, musisz wejść głęboko w rzeczywistość. Musisz wejść głęboko w prawdziwe życie i zobaczyć, że wszystko, co Bóg robi, jest miłością i zbawieniem. A także, że służy temu, by ludzie mogli pozostawić za sobą to, co jest nieczyste i by udoskonalili w sobie te rzeczy, które nie są w stanie zadowolić Boga. Bóg używa słów, aby zaspokajać potrzeby człowieka, jednocześnie tworząc środowiska w prawdziwym życiu, które pozwalają ludziom doświadczać, a jeśli ludzie jedzą i piją wiele Bożych słów, wówczas, gdy faktycznie wprowadzają je w życie, mogą rozwiązać wszystkie trudności w swoim życiu, używając wielu Słów Boga. Oznacza to, że musisz mieć słowa Boga, aby wejść w głąb rzeczywistości; jeśli nie będziesz jadł i pił słów Boga, a także nie będziesz miał dzieła Bożego, nie znajdziesz swej drogi w prawdziwym życiu. Jeśli nigdy nie będziesz jadł i pił słów Boga, będziesz zaskoczony, gdy coś ci się stanie. Wiesz tylko, że masz kochać Boga i nie jesteś zdolny do dokonania rozeznania, a także nie masz żadnej ścieżki praktyki; czujesz zamęt w głowie i dezorientację, a czasami nawet wierzysz, że zaspokajając ciało, zaspokajasz Boga - wszystko to jest konsekwencją tego, że nie jesz i nie pijesz słów Boga. To znaczy, że jeśli nie masz pomocy słów Bożych i tylko chodzisz po omacku w rzeczywistości, to z gruntu nie jesteś w stanie znaleźć swej ścieżki praktyki. Tacy ludzie po prostu nie rozumieją, co to znaczy wierzyć w Boga, a jeszcze mniej rozumieją, co to znaczy kochać Boga. Jeśli dzięki oświeceniu i wskazówkom Bożych słów często modlisz się, zgłębiasz i szukasz – a w ten sposób odkrywasz to, co powinieneś wcielić w życie, znajdujesz okazje dla dzieła Ducha Świętego, prawdziwie współpracujesz z Bogiem i nie czujesz mętliku w głowie i dezorientacji – to znajdziesz wówczas ścieżkę w prawdziwym życiu i naprawdę zadowolisz Boga. Gdy Go zadowolisz, wewnątrz siebie znajdziesz Jego przewodnictwo i będziesz szczególnie błogosławiony przez Boga, który da ci poczucie przyjemności: Poczujesz się szczególnie zaszczycony, że zadowoliłeś Boga. Poczujesz wewnątrz szczególną jasność, a w swoim sercu będziesz czysty i spokojny, twoje sumienie będzie pocieszone oraz wolne od oskarżeń i poczujesz przyjemność we wnętrzu, kiedy zobaczysz swych braci i siostry. To właśnie oznacza cieszyć się Bożą miłością i tylko to naprawdę znaczy cieszyć się Bogiem. Ludzie osiągają stan rozkoszowania się Bożą miłością przez doświadczenie: doświadczając trudności i doświadczając realizacji prawdy otrzymują Boże błogosławieństwa. Jeśli mówisz tylko, że Bóg naprawdę cię kocha, że Bóg zapłacił wysoką cenę za ludzi, że cierpliwie i życzliwie wypowiedział tak wiele słów oraz że zawsze ratuje ludzi, twoje wypowiadanie tych słów jest tylko jedną stroną cieszenia się Bogiem. Bardziej prawdziwą radością byłoby, gdyby ludzie realizowali prawdę w swoim rzeczywistym życiu, po czym będą mieć w sercach spokój i jasność. Poczują się tak poruszeni wewnętrznie. Poczują też, że Bóg jest taki godny miłości. Poczujesz, że cena, jaką zapłaciłeś, jest tego warta. Zapłaciwszy wysoką cenę w swych wysiłkach, będziesz wewnątrz szczególnie rozjaśniony: Poczujesz, że naprawdę cieszysz się Bożą miłością i zrozumiesz, że Bóg dokonał dzieła zbawienia w ludziach, że Jego oczyszczanie ludzi przychodzi po to, aby sprawić, że będą naprawdę czyści, i że Bóg poddaje ludzi próbie, aby sprawdzić, czy naprawdę Go kochają. Jeśli zawsze w ten sposób będziesz realizować prawdę, stopniowo pojmiesz jasno wiele dzieł Bożych, a wtedy zawsze będziesz czuł, że słowa Boga do ciebie są jasne jak kryształ. Jeśli potrafisz wyraźnie pojąć wiele prawd, poczujesz, że wszystkie sprawy są łatwe do zrealizowania, że możesz przezwyciężyć tę kwestię, a także przezwyciężyć tamtą pokusę i zobaczysz, że nic nie jest dla ciebie problemem. Sprawi to, że się staniesz taki wolny i wyzwolony. W takiej chwili będziesz się cieszył Bożą miłością i spłynie na ciebie prawdziwa miłość Boża. Bóg błogosławi tych, którzy mają wizje, którzy mają prawdę, którzy mają wiedzę i którzy prawdziwie Go kochają. Jeśli ludzie chcą ujrzeć Bożą miłość, muszą realizować prawdę w prawdziwym życiu. Muszą być gotowi znieść ból i porzucić to, co kochają, aby zadowolić Boga. Pomimo łez w oczach, wciąż muszą być w stanie zaspokoić Boże serce. W ten sposób Bóg z pewnością cię pobłogosławi, a jeśli będziesz znosić takie trudności, to po nich nastąpi dzieło Ducha Świętego. Przez prawdziwe życie i przez doświadczanie Bożych słów ludzie są w stanie dostrzec piękno Boga i tylko wtedy, gdy skosztują Bożej miłości, mogą Go prawdziwie kochać.
Im bardziej wprowadzasz prawdę w życie, tym bardziej jesteś opanowany przez prawdę; tym więcej miłości Boga posiadasz; także im bardziej wprowadzasz prawdę w życie, tym bardziej błogosławiony jesteś przez Boga. Jeśli właśnie na tym zawsze polega twoje praktyczne działanie, stopniowo zobaczysz miłość Boga w tobie. Poznasz Boga tak, jak to uczynił Piotr. Piotr powiedział, że Bóg nie tylko miał mądrość, aby stworzyć niebo i ziemię, i wszystkie rzeczy, ale ponadto miał także mądrość czynić swoje prawdziwe dzieło w ludziach. Piotr powiedział, że On nie tylko jest godzien miłości ludzi z powodu stworzenia przez siebie nieba i ziemi, i wszystkich rzeczy, ale przede wszystkim z powodu Jego zdolności do stworzenia człowieka, zbawienia go, udoskonalenia go i przekazania człowiekowi swojej miłości. Piotr powiedział także, że jest w Bogu wiele tego, co warte jest miłości człowieka. Piotr powiedział do Jezusa: „Czyż nie zasługujesz na miłość ludzi o wiele bardziej niż na stworzenie nieba i ziemi, i wszystkich rzeczy? Więcej jest w Tobie rzeczy wartych miłości, działasz i poruszasz się w prawdziwym życiu. Twój duch dotyka mego wnętrza, dyscyplinujesz i napominasz mnie – to jeszcze bardziej zasługuje na miłość ludzi.”. Jeśli chcesz ujrzeć i doświadczyć miłości Boga, musisz zgłębiać oraz szukać jej w prawdziwym życiu i musisz być skłonny odrzucić potrzeby swego ciała. Musisz uczynić to postanowienie. Musisz być kimś, kto jest zdeterminowany, kto jest zdolny zaspokoić Boga we wszelkich aspektach, kto nie jest leniwy, kto nie pragnie uciech cielesnych, kto nie żyje dla ciała, lecz dla Boga. Mogą się zdarzyć chwile, gdy nie zadowolisz Boga, a to z powodu niezrozumienia Jego woli. Następnym razem, choć będzie to wymagało większego wysiłku, musisz zadowolić Jego, a nie swoje ciało. Jeśli odbierzesz to doświadczenie, w ten sposób poznasz Boga. Zobaczysz tego, który stworzył niebo i ziemię, i wszystkie rzeczy; który stał się ciałem, aby ludzie mogli Go naprawdę, autentycznie zobaczyć, a także prawdziwie i faktycznie nawiązać z Nim więź; doświadczyć, że jest w stanie chodzić między ludźmi, że Jego Duch może udoskonalić ludzi w ich prawdziwym życiu, a to z kolei pozwala im widzieć Jego wspaniałość, doświadczać Jego dyscypliny, Jego karcenia i Jego błogosławieństw. Jeśli zawsze w ten sposób tego doświadczasz, w twoim prawdziwym życiu będziesz nierozłączny z Bogiem. A jeśli pewnego dnia Twój związek z Bogiem przestanie być normalny, zdołasz doświadczyć napomnienia i poczucia skruchy. Jeśli Twój związek będzie należyty, nigdy nie zechcesz Go opuścić. A kiedy pewnego dnia Bóg powie, że opuszcza ciebie, będziesz się bał i powiesz, że wolałbyś umrzeć niż zostać opuszczonym przez Boga. Dopóki będziesz odczuwał te emocje, będziesz czuł, że nie zdołasz opuścić Boga i w ten oto sposób zdobędziesz podstawy, aby prawdziwie cieszyć się miłością Boga.
Ludzie często mówią, że pozwalają Bogu być ich życiem, ale muszą wiele doświadczyć, aby to osiągnąć. Mówisz po prostu, że jest twoim życiem, że prowadzi cię każdego dnia, że jesz i pijesz Jego słowa codziennie oraz że modlisz się do Niego każdego dnia, a w ten sposób stał się On twoim życiem. Wiedza o tych, którzy tak mówią, jest sztuczna. Wielu ludzi nie ma żadnego fundamentu; Słowa Boga zostały w nich zasiane, ale muszą jeszcze zakiełkować, tym bardziej, że nie zdołały jeszcze przynieść żadnego owocu. Dziś jak bardzo jesteś doświadczony? Czy jednak teraz, gdy Bóg skłonił cię do tego, by dojść tak daleko, czujesz, że nie możesz opuścić Boga? Pewnego dnia, gdy w swych doświadczeniach dojdziesz do pewnego punktu, zrozumiesz, że jeśli Bóg nawet miałby chcieć, byś Go opuścił, nie będziesz w stanie tego zrobić. Zawsze będziesz odczuwał, że nie możesz istnieć bez Boga w tobie; że możesz istnieć bez męża, żony, dzieci czy rodziny, bez matki lub ojca, bez uciech cielesnych, ale nie możesz istnieć bez Boga. Życie bez Boga byłoby jak utrata własnego życia. Nie będziesz zdolny do życia bez Niego. Gdy doświadczysz tego, zrozumiesz swoją wiarę w Boga i w ten sposób stanie się On twoim życiem. Będzie On podstawą twojej egzystencji i nigdy już nie będziesz mógł po raz kolejny Go opuścić. W tym miejscu twoich doświadczeń będziesz prawdziwie cieszył się miłością Boga, wasza relacja będzie taka bliska. Bóg będzie twoim życiem, twoją miłością i wówczas będziesz modlił się do Boga mówiąc: „O Boże! Nie mogę Cię opuścić, jesteś moim życiem. Mogę obyć się bez wszystkiego innego – ale bez Ciebie żyć nie potrafię”. To jest prawdziwa postawa człowieka; to jest prawdziwe życie. Niektórzy ludzie zostali zmuszeni, aby znaleźć się w miejscu, w którym są dzisiaj: musieli iść naprzód – czy chcieli tego, czy też nie – i zawsze czuli się, jakby byli między młotem a kowadłem. Musisz doświadczyć tego, że Bóg jest twoim życiem, że odebranie ci Boga byłoby jak utrata życia; Bóg musi być twoim życiem, a ty musisz być niezdolnym do porzucenia Go. W ten sposób właściwie doświadczysz Boga i wówczas, gdy pokochasz Boga ponownie, będziesz Go kochał prawdziwie, a będzie to jednostkowa, czysta miłość. Gdy pewnego dnia doświadczenia twojego życia osiągną określony punkt, będziesz się modlił do Boga, jadł i pił Jego Słowa, a w głębi duszy nie będziesz w stanie Go opuścić. Nawet gdybyś tego chciał, nie będziesz w stanie o Nim zapomnieć. Bóg stanie się twoim życiem. Możesz zapomnieć o całym świecie, o swojej żonie i dzieciach, ale zapomnienie o Bogu będzie problemem – będzie niemożliwe. To jest twoje prawdziwe życie i prawdziwa miłość do Boga. Gdy ludzka miłość do Boga osiągnie pewien punkt, nic, co ludzie kochają, nie będzie się mogło równać z miłością do Boga. Jest On najważniejszą miłością ich życia, a przez to są oni gotowi porzucić wszystko inne i są skłonni zaakceptować wszelkie rozprawianie się z nimi oraz przycinanie ze strony Boga. Gdy osiągniesz miłość Boga, która przewyższa wszystko inne, będziesz żył w rzeczywistości i w Jego miłości.
Gdy tylko Bóg staje się życiem ludzi nie są oni zdolni Go opuścić. Czyż to nie dzieło Boga? Nie ma bardziej znaczącego świadectwa! Bóg wykonał do pewnego punktu swoje dzieło: powiedział ludziom, by Mu służyli, by ulegli karceniu lub umarli. A mimo to oni nie odwrócili się od Niego, co wskazuje na to, że zostali przez Niego podbici. Ludzie, którzy posiadają prawdę, to ci, którzy w swych rzeczywistych doświadczeniach mogą trwać w swoim świadectwie, silnie i bez wahania ani wycofywania się trwać na swej pozycji u boku Boga. To także ci, którzy mogą mieć zwyczajne relacje z pozostałymi ludźmi kochającymi Boga, którzy, gdy coś im się przytrafia, potrafią całkowicie podporządkować się Bogu, być Mu posłusznymi aż do śmierci. Twoja praktyka i twoje objawienia w realnym życiu są świadectwem Boga. Są urzeczywistnieniem człowieka i świadectwem istnienia Boga. To sposób, aby prawdziwie czerpać radość z miłości Boga. Jeśli zdołałeś tego doświadczyć, właściwy efekt został osiągnięty. Jesteś owładnięty faktycznym urzeczywistnieniem tych spraw, a każde twoje działanie jest podziwiane przez innych. Twój wygląd nie jest niezwykły, ale ty urzeczywistniasz życie pełne największej pobożności, a gdy przekazujesz słowa Boga, jesteś przez Niego prowadzony i oświecony. Potrafisz ogłaszać wolę Boga za pomocą swoich słów, przekazywać rzeczywistość i rozumiesz dużo na temat służenia w duchu. Jesteś szczery w słowach, skromny i rzetelny, niekonfliktowy i zachowujący się stosownie. Potrafisz podporządkowywać się boskim ustaleniom i trwać pewnie w swym świadectwie, gdy doświadczasz trudnych wydarzeń. Jesteś spokojny i opanowany – czymkolwiek byś się nie zajmował. Osoba tego właśnie typu prawdziwie dostrzegła miłość Boga. Niektórzy, będąc ciągle młodzi, zachowują się jak ludzie w średnim wieku, dojrzali, ogarnięci prawdą – i są podziwiani przez innych – to właśnie ci, którzy posiadają świadectwo i są manifestacją Boga. Oznacza to, że gdy ich doświadczenie osiągnęło pewien poziom, wewnętrznie mają wgląd w Boga, a tak ich zewnętrzne usposobienie także się stabilizuje. Wielu ludzi nie wprowadza prawdy w życie i nie trwają w swym świadectwie stabilnie. W takich ludziach nie ma miłości Boga ani Jego świadectwa i to im Bóg jest najbardziej niechętny. Jedzą i piją słowa Boże, ale wyrażają sobą szatana i pozwalają szatanowi szkalować słowa Boga. W takich ludziach nie ma znaku boskiej miłości; wszystko, co wyrażają, pochodzi od szatana. Gdy twoje serce jest zawsze spokojne przed Bogiem, gdy zwracasz uwagę na ludzi i rzeczy wokół ciebie, na to, co się dzieje, oraz gdy jesteś świadomy boskiego brzemienia i twoje serce zawsze czci Boga, wówczas Bóg często oświeca twoje wnętrze. W kościele są osoby, które są „nadzorcami”. Przyglądają się szczególnie upadkom innych, a następnie ich naśladują. Nie są zdolni do odróżniania dobrego od złego. Nie mają grzechu w nienawiści, nie czują obrzydzenia ani wstrętu do spraw szatana. Tacy ludzie są wypełnieni rzeczami szatana. Będą oni ostatecznie całkowicie zapomniani przez Boga. Twoje serce powinno być pobożne wobec Boga; powinieneś być skromny w swych słowach i działaniach oraz nigdy nie pragnąć przeciwstawiać się Bogu lub Go drażnić. Nigdy nie powinieneś być skłonny pozwolić, aby dzieło Boga w tobie spełzło na niczym lub pozwolić wszystkim trudom, które przetrwałeś, oraz całej praktyce, którą podjąłeś, pójść na marne. Musisz chcieć pracować ciężej i bardziej jeszcze kochać Boga na dalszej drodze swojego życia. Tacy ludzie mają bowiem wizję jako swój fundament. Tacy poszukują postępu.
Jeśli ludzie wierzą w Boga i doświadczają Jego słów sercem, które Go czci, to w nich właśnie widoczne jest zbawienie i miłość Boga. Tacy ludzie potrafią składać Bogu świadectwo, urzeczywistniać prawdę, a to, czemu zaświadczają, to także prawda, czym jest Bóg oraz Jego usposobienie. Żyją też pośród Bożej miłości i ją widzieli. Jeśli ludzie pragną kochać Boga, muszą zasmakować Jego wspaniałości i dostrzegać ją. Tylko w ten sposób może w nich być obudzone serce kochające Boga. Serce, które chce lojalnie poświęcać się Bogu. Bóg nie sprawia, że ludzie kochają Go poprzez słowa i wyrażenia lub ich własne wyobrażenie. Nie zmusza ludzi do kochania Go. W zamian sprawia, że kochają Go z własnej woli i dostrzegają Jego wspaniałość w Jego dziełach i wypowiedziach, a to rodzi w nich miłość do Niego. Tylko w ten sposób ludzie mogą prawdziwie składać świadectwo Bogu. Ludzie nie kochają Boga dlatego, że zostali do tego nakłonieni przez innych, ani także dlatego, że kierują się chwilowym impulsem emocjonalnym. Kochają Boga, bo dostrzegli Jego wspaniałość i to, że jest w Nim tak wiele rzeczy wartych miłości ludzi. Kochają Go, bo widzieli Jego zbawienie, mądrość i cudowne uczynki, a w wyniku tego prawdziwie Go wielbią i pragną. Rodzi się w nich tak wielkie zamiłowanie, które sprawia, że nie przetrwaliby bez zyskania Boga. Przyczyną, dla której Ci, którzy prawdziwie składają świadectwo o Bogu, składają je donośnie, jest to, że ich świadectwo jest zbudowane na fundamencie prawdziwej wiedzy i pragnienia Boga. Nie dzieje się tak na skutek emocjonalnego impulsu, ale zgodnie z wiedzą o Bogu i Jego usposobieniu. Poznali Boga, a więc czują pewność, że muszą zaświadczyć o Nim i sprawić, że wszyscy, którzy Go pragną, poznają Go, uświadomią sobie Jego wspaniałość i realność. Tak jak miłość ludzi do Boga, ich świadectwo o Nim jest spontaniczne, realne, ma autentyczne znaczenie i wartość. Nie jest ani bierne, ani bezwartościowe, ani bez znaczenia. Przyczyną, dla której jedynie ci, którzy prawdziwie kochają Boga, mają znaczenie i wartość w swym życiu i jedynie oni prawdziwie wierzą w Boga, jest to, że żyją w Jego świetle. Potrafią żyć dla dzieła Bożego i Jego zarządzania; nie żyją w ciemności, ale żyją w świetle; ich życie nie jest bez znaczenia, albowiem jest błogosławione przez Boga. Tylko ci, którzy kochają Boga, mogą składać świadectwo o Nim. Tylko oni są świadkami Boga, błogosławionymi przez Niego i tylko im Bóg może dotrzymać obietnic. Ci, którzy kochają Boga, są Jego najbliższymi, są przez Niego umiłowani i mogą cieszyć się błogosławieństwami razem z Bogiem. Tylko tacy ludzie będą żyli wiecznie i na zawsze będą pod opieką oraz ochroną Boga. Bóg jest po to, aby ludzie Go kochali, i jest godzien ich miłości, ale nie wszyscy mają zdolność kochania Go i nie wszyscy mogą świadczyć o Nim oraz sprawować władzę wraz z Bogiem. Z powodu tego, że mogą świadczyć o Bogu i poświęcić swe wysiłki na dzieło Boga, ci, którzy prawdziwie Go kochają, mogą poruszać się gdziekolwiek poniżej niebios bez obaw, że ktoś im się przeciwstawi, a także mogą oni sprawować władzę na ziemi i rządzić wszystkimi ludźmi Boga. Ludzie ci zebrali się z całego świata, mówią różnymi językami, mają odmienne kolory skóry, ale ich egzystencja ma to samo znaczenie. Wszyscy mają serca kochające Boga, składają to samo świadectwo, mają tę samą determinację i to samo życzenie. Ci, którzy kochają Boga, mogą swobodnie poruszać się po świecie, a ci, którzy świadczą o Nim, mogą podróżować we wszechświecie. Ludzie Ci są ukochanymi przez Boga, są błogosławieni przez Niego i będą na zawsze żyć w Jego świetle.
z książki „Słowo ukazuje się w ciele”
0 Komentarze