Przykazania powinny być, w gruncie rzeczy, powiązane z praktykowaniem prawdy. Przestrzegając przykazań, należy jednocześnie praktykować prawdę. Praktykując prawdę, nie powinno się łamać zasad określonych w przykazaniach ani też postępować w sprzeczności z nimi. Należy czynić to, czego wymaga Bóg. Przestrzeganie przykazań i praktykowanie prawdy są ze sobą powiązane, a nie sprzeczne. Im bardziej praktykujesz prawdę, tym łatwiej zachować ci istotę przykazań. Im bardziej praktykujesz prawdę, tym łatwiej ci zrozumieć słowo Boga wyrażone w przykazaniach. Praktykowanie prawdy i przestrzeganie przykazań nie są czynnościami antynomicznymi, ale są raczej ze sobą połączone. Na początku człowiek może praktykować prawdę i osiągnąć oświecenie przez Ducha Świętego wyłącznie dzięki przestrzeganiu przykazań. Jednak nie to było pierwotnym zamierzeniem Boga.
Bóg wymaga, abyś czcił Go swoim sercem, a nie tylko praktykował dobre zachowanie. Jednak przykazań musisz przestrzegać, choćby w sposób powierzchowny. Stopniowo, w wyniku doświadczenia, człowiek uzyskuje wyraźniejsze zrozumienie Boga. Przestaje się buntować i opierać Bogu, i przestaje kwestionować dzieło Boże. W ten sposób człowiek może postępować zgodnie z istotą przykazań. Dlatego też zwykłe przestrzeganie przykazań bez praktykowania prawdy jest nieskuteczne i nie stanowi rzeczywistego wielbienia Boga, ponieważ nie osiągnąłeś jeszcze swojej rzeczywistej postury. Jeśli przestrzegasz przykazań bez prawdy, jest to równoznaczne ze zwykłym, ścisłym stosowaniem się do reguł. W ten sposób przykazania stają się dla ciebie prawem, co nie pozwoli ci wzrastać w życiu. Wręcz przeciwnie, staną się one dla ciebie ciężarem i będą cię krępować niczym prawo Starego Testamentu, co spowoduje, że utracisz obecność Ducha Świętego. Dlatego też możesz przestrzegać przykazań w sposób skuteczny, wyłącznie praktykując prawdę. Przykazania przestrzegane są po to, żeby praktykować prawdę. Poprzez przestrzeganie przykazań praktykujesz jeszcze więcej prawd. Zyskujesz jeszcze większe zrozumienie praktycznego znaczenia przykazań poprzez praktykowanie prawdy. Celem i sensem Bożego nakazu o konieczności przestrzegania przykazań przez człowieka nie jest postępowanie zgodne z rozporządzeniami, jak wielu mogłoby się wydawać, ale jest on raczej związany z wejściem człowieka w życie. Im więcej w życiu wzrastasz, tym w większym stopniu jesteś zdolny do przestrzegania przykazań. Chociaż przykazania są po to, aby człowiek ich przestrzegał, istota przykazań staje się widoczna dopiero na podstawie życiowych doświadczeń człowieka. Większość ludzi uważa, że odpowiednie przestrzeganie przykazań oznacza „wszystko jest już gotowe, pozostaje tylko pochwycenie”. Takie myślenie jest dość lekkomyślne i nie jest zgodne z wolą Boga. Ci, którzy mówią takie rzeczy, nie chcą robić postępów i są zachłanni ciała. Nie ma w tym żadnego sensu! Ma się to nijak do rzeczywistości! Samo praktykowanie prawdy bez przestrzegania przykazań nie jest zgodne z wolą Boga. Osoba postępująca w ten sposób jest niczym niepełnosprawny, kroczący do przodu, utykając na jedną nogę. Z drugiej strony, samo przestrzeganie przykazań i ścisłe się do nich stosowanie bez praktykowania prawdy, podobnie, odbiega od woli Boga — jesteś niczym człowiek widzący tylko na jedno oko – to też jest pewna forma niepełnosprawności. Można powiedzieć, że odpowiednio przestrzegając przykazań i zyskując jasne zrozumienie praktycznego Boga, można posiąść prawdę. Z relatywnego punktu widzenia, osiągniesz swoją rzeczywistą posturę. Praktykujesz prawdę i jednocześnie przestrzegasz przykazań, co nie pozostaje ze sobą w sprzeczności. Praktykowanie prawdy i przestrzeganie przykazań to dwa systemy, z których każdy stanowi integralną część twojego doświadczenia życiowego. Twoje doświadczenie powinno scalać przestrzeganie przykazań z praktykowaniem prawdy, a nie dokonywać między nimi rozdziału. Jednakże, między tymi dwoma rzeczami istnieją zarówno różnice, jak i powiązania.
Głoszenie przykazań w nowym wieku jest świadectwem tego, że wszyscy ludzie obecni w tym strumieniu i wszyscy ci, którzy słyszą głos Boga, weszli w nowy wiek. Jest to nowy początek Bożego dzieła i stanowi rozpoczęcie ostatniej część dzieła w ramach Bożego planu zarządzania dokonywanego na przestrzeni sześciu tysięcy lat. Przykazania nowego wieku symbolizują fakt, że Bóg i człowiek weszli do królestwa nowego nieba i nowej ziemi, i że Bóg, tak samo jak Jahwe dokonywał dzieła pośród Izraelitów, a Jezus pośród Żydów, tak dokona większego dzieła praktycznego, a także potężniejszego i wspanialszego dzieła na ziemi. Oznaczają one również to, że owa grupa ludzi otrzyma od Boga większe i wspanialsze dzieło do wykonania, a także zasoby praktyczne, pożywienie, wsparcie, opiekę i ochronę od Boga. Co więcej, zostaną oni poddani większej ilości prób praktycznych, a także zostaną doświadczeni, złamani, a następnie oczyszczeni mocą słowa Bożego. Przykazania nowego wieku niosą ze sobą przemożne znaczenie. Sugerują one, że Bóg rzeczywiście pojawi się na ziemi i że podbije On cały wszechświat na ziemi, objawiając całą swoją chwałę w ciele. Sugerują one również, że Bóg praktyczny dokona większego dzieła praktycznego na ziemi w celu udoskonalenia wszystkich, którzy zostali przez Niego wybrani. Co więcej, Bóg dokona wszystkiego na ziemi za pomocą słów i objawi zarządzenie mówiące o tym, że „Bóg wcielony wznosi się na wyżyny i zostaje nad ludźmi podniesiony, a wszystkie ludy i wszystkie narody padają na kolana, by wielbić Boga — który jest wielki". Chociaż człowiek ma przestrzegać przykazań nowego wieku, co stanowi jego obowiązek i cel wszelkich jego starań, znaczenie, które one reprezentują, jest raczej zbyt głębokie, aby można je było w pełni wyrazić za pomocą jednego lub dwóch słów. Przykazania nowego wieku zastępują prawa Starego Testamentu i rozporządzenia z Nowego Testamentu głoszone przez Jahwe i Jezusa. Lekcja ta ma głębsze znaczenie, nie tak proste, jak wielu może się wydawać. Przykazania nowego wieku zawierają aspekt znaczenia praktycznego: Służą jako połączenie pomiędzy Wiekiem Łaski a Wiekiem Królestwa. Przykazania nowego wieku przynoszą koniec wszystkim praktykom i zarządzeniom starego wieku, a także wszystkim praktykom wieku Jezusa i tym sprzed nowego wieku.[a] Przywodzą one człowieka do obecności bardziej praktycznego Boga i pozwalają mu na otrzymywanie udoskonalenia osobiście z rąk Boga, co stanowi początek ścieżki udoskonalania. Dlatego też będziecie posiadać odpowiedni stosunek do przykazań nowego wieku, nie będziecie przestrzegać ich w sposób nierozważny lub nimi gardzić. Przykazania nowego wieku podkreślają jedną rzecz: że człowiek będzie wielbił Samego Boga praktycznego dnia dzisiejszego, co oznacza poddanie się istocie Ducha w sposób bardziej praktyczny. Podkreślają one również zasadę, zgodnie z którą Bóg będzie osądzał czy człowiek jest winny, czy też prawy, po tym, jak sam objawi się jako Słońce sprawiedliwości. Przykazania łatwiej jest zrozumieć niż praktykować. Zatem, jeśli Bóg chce udoskonalić człowieka, musi tego dokonać mocą swoich własnych słów i przewodnictwa, człowiek nie może sam osiągnąć doskonałości wyłącznie dzięki swojej własnej wrodzonej inteligencji. To, czy człowiek może przestrzegać przykazań nowego wieku, czy też nie, jest związane z jego znajomością Boga praktycznego. Z tego powodu to, czy możesz przestrzegać przykazań, czy też nie, nie jest kwestią, która zostanie rozstrzygnięta w przeciągu kilku dni. Jest to lekcja niezgłębiona.
Praktykowanie prawdy to ścieżka, dzięki której życie człowieka może wzrastać. Jeśli nie praktykujecie prawdy, nie pozostanie wam nic poza teorią i nie będziecie posiadać realnego życia. Prawda jest symbolem ludzkiej postury. To, czy praktykujesz prawdę, czy też nie, jest powiązane z osiągnięciem rzeczywistej postury. Jeśli nie praktykujesz prawdy, nie postępujesz w sposób słuszny lub poddajesz się emocjom i martwisz sprawami ciała, to daleko ci do przestrzegania przykazań. To najgłębsza z lekcji. W każdym z wieków wiele jest prawd, w które człowiek musi wkroczyć i wiele, które musi zrozumieć. Lecz w każdym z wieków prawdom towarzyszą różne przykazania. Prawda, którą człowiek praktykuje, powiązana jest z wiekiem tak samo jak przykazania, które człowiek przestrzega, powiązane są z wiekiem. Każdy wiek posiada swoje własne prawdy, które należy praktykować i przykazania, których należy przestrzegać. Jednakże, w zależności od różnych przykazań głoszonych przez Boga, to znaczy, na podstawie różnych wieków, cel i skutek praktykowania przez człowieka prawdy w odpowiedni sposób różnią się od siebie. Można powiedzieć, że przykazania służą prawdzie, a prawda istnieje, by pomóc zachować przykazania. Jeśli istnieje tylko prawda, nie będzie żadnych zmian w dziele Boga jako takich. Jednakże, odnosząc się do przykazań, człowiek może rozpoznać dynamiczny zakres dzieła dokonywanego przez Ducha Świętego i może rozpoznać wiek, w którym Bóg dokonuje swojego dzieła. Wielu jest ludzi religijnych, którzy mogą praktykować prawdy realizowane przez ludzi Wieku Prawa. Jednakże nie mają oni przykazań nowego wieku i nie mogą ich przestrzegać. Postępują oni zgodnie ze starymi schematami i pozostają niczym ludzie pierwotni. Nie towarzyszy im nowy sposób działania, w jaki dokonuje się dzieło i nie potrafią dostrzec przykazań nowego wieku. Dzieło Boga, jako takie, jest nieobecne. Przypominają oni człowieka trzymającego pustą skorupkę po jaju: Brak w niej ducha, jeśli w środku nie kryje się pisklę. Mówiąc dokładniej, brak jest życia. Tacy ludzie nie weszli w nowy wiek i pozostają wiele kroków w tyle za nim. Dlatego też, na nic zda się posiadanie prawdy minionych wieków bez posiadania przykazań nowego wieku. Wielu z was praktykuje prawdę obecnego czasu, ale nie przestrzega przykazań tego czasu. Nic wam po tym. Prawda, którą praktykujecie, będzie bezwartościowa i bez znaczenia, a Bóg nie będzie jej pochwalał. Praktykowanie prawdy musi się odbywać w taki sposób, aby Duch Święty działał dzisiaj; należy to robić, podążając za głosem Boga praktycznego dzisiaj. Bez tego wszystko jest puste — to jak używanie plecionego kosza do czerpania wody. Oto praktyczne znaczenie głoszenia przykazań nowego wieku. Jeśli masz dogłębne zrozumienie dzieła Ducha Świętego w obecnych czasach i zaczniesz postępować zgodnie ze sposobem, w jaki dzieło jest dokonywane w dzisiejszych czasach, w sposób naturalny dojrzysz istotę przestrzegania przykazań. Jeśli nadejdzie taki dzień, że dostrzeżesz istotę przykazań nowego wieku i będziesz je przestrzegał, zostaniesz udoskonalony. Oto prawdziwe znaczenie praktykowania prawdy i przestrzegania przykazań. To, czy możesz praktykować prawdę, czy też nie, zależy od tego, w jaki sposób postrzegasz istotę przykazań nowego wieku. Dzieło Ducha Świętego będzie nieprzerwanie objawiać się człowiekowi, a Bóg będzie wymagał od człowieka coraz więcej. Dlatego też prawdy, które człowiek faktycznie praktykuje, będą większe i wspanialsze, a skutek przestrzegania przykazań będzie bardziej znaczący. Dlatego też będziecie praktykować prawdę i jednocześnie przestrzegać przykazań. Nikt nie będzie tego zaniedbywał. Niech nowa prawda i nowe przykazania mają swój początek w tym nowym wieku w tym samym momencie.
Przypisy:
[a]. W tekście oryginalnym zostało napisane „przed tym”.
Bóg wymaga, abyś czcił Go swoim sercem, a nie tylko praktykował dobre zachowanie. Jednak przykazań musisz przestrzegać, choćby w sposób powierzchowny. Stopniowo, w wyniku doświadczenia, człowiek uzyskuje wyraźniejsze zrozumienie Boga. Przestaje się buntować i opierać Bogu, i przestaje kwestionować dzieło Boże. W ten sposób człowiek może postępować zgodnie z istotą przykazań. Dlatego też zwykłe przestrzeganie przykazań bez praktykowania prawdy jest nieskuteczne i nie stanowi rzeczywistego wielbienia Boga, ponieważ nie osiągnąłeś jeszcze swojej rzeczywistej postury. Jeśli przestrzegasz przykazań bez prawdy, jest to równoznaczne ze zwykłym, ścisłym stosowaniem się do reguł. W ten sposób przykazania stają się dla ciebie prawem, co nie pozwoli ci wzrastać w życiu. Wręcz przeciwnie, staną się one dla ciebie ciężarem i będą cię krępować niczym prawo Starego Testamentu, co spowoduje, że utracisz obecność Ducha Świętego. Dlatego też możesz przestrzegać przykazań w sposób skuteczny, wyłącznie praktykując prawdę. Przykazania przestrzegane są po to, żeby praktykować prawdę. Poprzez przestrzeganie przykazań praktykujesz jeszcze więcej prawd. Zyskujesz jeszcze większe zrozumienie praktycznego znaczenia przykazań poprzez praktykowanie prawdy. Celem i sensem Bożego nakazu o konieczności przestrzegania przykazań przez człowieka nie jest postępowanie zgodne z rozporządzeniami, jak wielu mogłoby się wydawać, ale jest on raczej związany z wejściem człowieka w życie. Im więcej w życiu wzrastasz, tym w większym stopniu jesteś zdolny do przestrzegania przykazań. Chociaż przykazania są po to, aby człowiek ich przestrzegał, istota przykazań staje się widoczna dopiero na podstawie życiowych doświadczeń człowieka. Większość ludzi uważa, że odpowiednie przestrzeganie przykazań oznacza „wszystko jest już gotowe, pozostaje tylko pochwycenie”. Takie myślenie jest dość lekkomyślne i nie jest zgodne z wolą Boga. Ci, którzy mówią takie rzeczy, nie chcą robić postępów i są zachłanni ciała. Nie ma w tym żadnego sensu! Ma się to nijak do rzeczywistości! Samo praktykowanie prawdy bez przestrzegania przykazań nie jest zgodne z wolą Boga. Osoba postępująca w ten sposób jest niczym niepełnosprawny, kroczący do przodu, utykając na jedną nogę. Z drugiej strony, samo przestrzeganie przykazań i ścisłe się do nich stosowanie bez praktykowania prawdy, podobnie, odbiega od woli Boga — jesteś niczym człowiek widzący tylko na jedno oko – to też jest pewna forma niepełnosprawności. Można powiedzieć, że odpowiednio przestrzegając przykazań i zyskując jasne zrozumienie praktycznego Boga, można posiąść prawdę. Z relatywnego punktu widzenia, osiągniesz swoją rzeczywistą posturę. Praktykujesz prawdę i jednocześnie przestrzegasz przykazań, co nie pozostaje ze sobą w sprzeczności. Praktykowanie prawdy i przestrzeganie przykazań to dwa systemy, z których każdy stanowi integralną część twojego doświadczenia życiowego. Twoje doświadczenie powinno scalać przestrzeganie przykazań z praktykowaniem prawdy, a nie dokonywać między nimi rozdziału. Jednakże, między tymi dwoma rzeczami istnieją zarówno różnice, jak i powiązania.
Głoszenie przykazań w nowym wieku jest świadectwem tego, że wszyscy ludzie obecni w tym strumieniu i wszyscy ci, którzy słyszą głos Boga, weszli w nowy wiek. Jest to nowy początek Bożego dzieła i stanowi rozpoczęcie ostatniej część dzieła w ramach Bożego planu zarządzania dokonywanego na przestrzeni sześciu tysięcy lat. Przykazania nowego wieku symbolizują fakt, że Bóg i człowiek weszli do królestwa nowego nieba i nowej ziemi, i że Bóg, tak samo jak Jahwe dokonywał dzieła pośród Izraelitów, a Jezus pośród Żydów, tak dokona większego dzieła praktycznego, a także potężniejszego i wspanialszego dzieła na ziemi. Oznaczają one również to, że owa grupa ludzi otrzyma od Boga większe i wspanialsze dzieło do wykonania, a także zasoby praktyczne, pożywienie, wsparcie, opiekę i ochronę od Boga. Co więcej, zostaną oni poddani większej ilości prób praktycznych, a także zostaną doświadczeni, złamani, a następnie oczyszczeni mocą słowa Bożego. Przykazania nowego wieku niosą ze sobą przemożne znaczenie. Sugerują one, że Bóg rzeczywiście pojawi się na ziemi i że podbije On cały wszechświat na ziemi, objawiając całą swoją chwałę w ciele. Sugerują one również, że Bóg praktyczny dokona większego dzieła praktycznego na ziemi w celu udoskonalenia wszystkich, którzy zostali przez Niego wybrani. Co więcej, Bóg dokona wszystkiego na ziemi za pomocą słów i objawi zarządzenie mówiące o tym, że „Bóg wcielony wznosi się na wyżyny i zostaje nad ludźmi podniesiony, a wszystkie ludy i wszystkie narody padają na kolana, by wielbić Boga — który jest wielki". Chociaż człowiek ma przestrzegać przykazań nowego wieku, co stanowi jego obowiązek i cel wszelkich jego starań, znaczenie, które one reprezentują, jest raczej zbyt głębokie, aby można je było w pełni wyrazić za pomocą jednego lub dwóch słów. Przykazania nowego wieku zastępują prawa Starego Testamentu i rozporządzenia z Nowego Testamentu głoszone przez Jahwe i Jezusa. Lekcja ta ma głębsze znaczenie, nie tak proste, jak wielu może się wydawać. Przykazania nowego wieku zawierają aspekt znaczenia praktycznego: Służą jako połączenie pomiędzy Wiekiem Łaski a Wiekiem Królestwa. Przykazania nowego wieku przynoszą koniec wszystkim praktykom i zarządzeniom starego wieku, a także wszystkim praktykom wieku Jezusa i tym sprzed nowego wieku.[a] Przywodzą one człowieka do obecności bardziej praktycznego Boga i pozwalają mu na otrzymywanie udoskonalenia osobiście z rąk Boga, co stanowi początek ścieżki udoskonalania. Dlatego też będziecie posiadać odpowiedni stosunek do przykazań nowego wieku, nie będziecie przestrzegać ich w sposób nierozważny lub nimi gardzić. Przykazania nowego wieku podkreślają jedną rzecz: że człowiek będzie wielbił Samego Boga praktycznego dnia dzisiejszego, co oznacza poddanie się istocie Ducha w sposób bardziej praktyczny. Podkreślają one również zasadę, zgodnie z którą Bóg będzie osądzał czy człowiek jest winny, czy też prawy, po tym, jak sam objawi się jako Słońce sprawiedliwości. Przykazania łatwiej jest zrozumieć niż praktykować. Zatem, jeśli Bóg chce udoskonalić człowieka, musi tego dokonać mocą swoich własnych słów i przewodnictwa, człowiek nie może sam osiągnąć doskonałości wyłącznie dzięki swojej własnej wrodzonej inteligencji. To, czy człowiek może przestrzegać przykazań nowego wieku, czy też nie, jest związane z jego znajomością Boga praktycznego. Z tego powodu to, czy możesz przestrzegać przykazań, czy też nie, nie jest kwestią, która zostanie rozstrzygnięta w przeciągu kilku dni. Jest to lekcja niezgłębiona.
Praktykowanie prawdy to ścieżka, dzięki której życie człowieka może wzrastać. Jeśli nie praktykujecie prawdy, nie pozostanie wam nic poza teorią i nie będziecie posiadać realnego życia. Prawda jest symbolem ludzkiej postury. To, czy praktykujesz prawdę, czy też nie, jest powiązane z osiągnięciem rzeczywistej postury. Jeśli nie praktykujesz prawdy, nie postępujesz w sposób słuszny lub poddajesz się emocjom i martwisz sprawami ciała, to daleko ci do przestrzegania przykazań. To najgłębsza z lekcji. W każdym z wieków wiele jest prawd, w które człowiek musi wkroczyć i wiele, które musi zrozumieć. Lecz w każdym z wieków prawdom towarzyszą różne przykazania. Prawda, którą człowiek praktykuje, powiązana jest z wiekiem tak samo jak przykazania, które człowiek przestrzega, powiązane są z wiekiem. Każdy wiek posiada swoje własne prawdy, które należy praktykować i przykazania, których należy przestrzegać. Jednakże, w zależności od różnych przykazań głoszonych przez Boga, to znaczy, na podstawie różnych wieków, cel i skutek praktykowania przez człowieka prawdy w odpowiedni sposób różnią się od siebie. Można powiedzieć, że przykazania służą prawdzie, a prawda istnieje, by pomóc zachować przykazania. Jeśli istnieje tylko prawda, nie będzie żadnych zmian w dziele Boga jako takich. Jednakże, odnosząc się do przykazań, człowiek może rozpoznać dynamiczny zakres dzieła dokonywanego przez Ducha Świętego i może rozpoznać wiek, w którym Bóg dokonuje swojego dzieła. Wielu jest ludzi religijnych, którzy mogą praktykować prawdy realizowane przez ludzi Wieku Prawa. Jednakże nie mają oni przykazań nowego wieku i nie mogą ich przestrzegać. Postępują oni zgodnie ze starymi schematami i pozostają niczym ludzie pierwotni. Nie towarzyszy im nowy sposób działania, w jaki dokonuje się dzieło i nie potrafią dostrzec przykazań nowego wieku. Dzieło Boga, jako takie, jest nieobecne. Przypominają oni człowieka trzymającego pustą skorupkę po jaju: Brak w niej ducha, jeśli w środku nie kryje się pisklę. Mówiąc dokładniej, brak jest życia. Tacy ludzie nie weszli w nowy wiek i pozostają wiele kroków w tyle za nim. Dlatego też, na nic zda się posiadanie prawdy minionych wieków bez posiadania przykazań nowego wieku. Wielu z was praktykuje prawdę obecnego czasu, ale nie przestrzega przykazań tego czasu. Nic wam po tym. Prawda, którą praktykujecie, będzie bezwartościowa i bez znaczenia, a Bóg nie będzie jej pochwalał. Praktykowanie prawdy musi się odbywać w taki sposób, aby Duch Święty działał dzisiaj; należy to robić, podążając za głosem Boga praktycznego dzisiaj. Bez tego wszystko jest puste — to jak używanie plecionego kosza do czerpania wody. Oto praktyczne znaczenie głoszenia przykazań nowego wieku. Jeśli masz dogłębne zrozumienie dzieła Ducha Świętego w obecnych czasach i zaczniesz postępować zgodnie ze sposobem, w jaki dzieło jest dokonywane w dzisiejszych czasach, w sposób naturalny dojrzysz istotę przestrzegania przykazań. Jeśli nadejdzie taki dzień, że dostrzeżesz istotę przykazań nowego wieku i będziesz je przestrzegał, zostaniesz udoskonalony. Oto prawdziwe znaczenie praktykowania prawdy i przestrzegania przykazań. To, czy możesz praktykować prawdę, czy też nie, zależy od tego, w jaki sposób postrzegasz istotę przykazań nowego wieku. Dzieło Ducha Świętego będzie nieprzerwanie objawiać się człowiekowi, a Bóg będzie wymagał od człowieka coraz więcej. Dlatego też prawdy, które człowiek faktycznie praktykuje, będą większe i wspanialsze, a skutek przestrzegania przykazań będzie bardziej znaczący. Dlatego też będziecie praktykować prawdę i jednocześnie przestrzegać przykazań. Nikt nie będzie tego zaniedbywał. Niech nowa prawda i nowe przykazania mają swój początek w tym nowym wieku w tym samym momencie.
Przypisy:
[a]. W tekście oryginalnym zostało napisane „przed tym”.
0 Komentarze